وبسایت دهستان فش

از من هزار درود به اهل روستای فش ******* وان مردمان ساده دل و با صفای فش

بر مردان زحمت کش و صبور آن ******* هم بر زنان غیور و با وفای فش

صد ها سلام بر آن گوشه بهشت ******* بر خاک زرفشان و دلگشای فش

زان بوی خشت و خاک در کنار کوچه باغ ******* پیچیده عطر جان فزای در هوای فش

با خاطرات خوش ، نفس میکشم هنوز ******* آئینه جوانی ام جای جای فش

مشهور اهل هنر ، ساز و سه تار فش ******* مخلوق دست استاد نام آشنای فش

آن کوه امروله چون پیری سرفراز ******* گویی قرن هاست می نگرد از بلندای فش

وان سراب گرمه خانی اش همچو باغ ارم ******* پوشانده جنگل مجنون به پای فش

اما سراب فش زین میان چیز دیگریست ******* چون تحفه ایست بی بدیل از خدای فش

رود گاماسیاب که به کارون جان می دهد ******* سر چشمه اش کجاست،سراب زیبای فش

گویی کنون گروهی نادان و بی خبر ******* نا خواسته کمر بسته اند بر فنای فش

با اره و تبر درختان بید سر برند ******* تا یک سراب بماند از " سراب " برای فش

امروز فش ، یادگار گذشتگان ماست ******* بر ماست که ماند نکو نیز ، فردای فش

..............................................................................................................................

طبق گفته بسیاری از قدیمی ها ، آمار و اسناد ، روستای فش ابتدا ((حبش)) نام داشته ولی در کتابی نوشته " خاراکسی " جغرافی دان یونان در اواسط قرن اول میلادی نام "هُوُش" در اطراف کنکور ( نام قدیم کنگاور ) ذکر شده است . فش پیش ازجنگ نهاوند بین اعراب و ایرانیان شهری آباد و پر زرق و برق بوده ، یکی از قطب هایتجاری مهم و مستقل از کنگاور به حساب می رفته ، که در آن جنگ به کلی ویران ، متروک و خالی از سکنه شده بود. ولی به علت خوبی آب و هوا مجددا توسط بومی های قبلی و ایالات مختلف از نو ساخته ، تمدنی باستانی با زبانی متمایز از شهرها وروستاهای اطراف تشکیل دادند . همین مسئله تا به امروز ادامه یافته و باعث شده تمام روستا های تحت پوشش فش گویش کردی داشته باشند ولی اهالی فش مخلوطی از کردی ، لری ، فارسی و لکی به عنوان لهجه فشی یا به قول اهالی "پشی" صحبت کنند. کلمه فش در فارسی به معنای آراستگی سر و صورت و ظاهر مرد و در عربی به معنای یال اسب گفته می شود .به گفته ی بسیاری از قدیمی ها زمانی فش شکارگاه خسروپرویز بوده و هنگام شکارگراز در میان نی زارها ، بر اثر وزش باد ، نی ها به شکل یال اسب که که در آن زمان پش (فش) گفته می شد در امده و از آن پس این نام را برای شکارگاه خود انتخاب کرده بود.

بلایای طبیعی مانند زلزله ، سیل ، طوفان مانع پیشرفت و اقتدار فش شده به طوریکه فش در طول تاریخ 3 بار شاهد زلزله مخرب بوده که شدید ترین آنها مربوط به سال1336 است که به طور کلی روستا تخریب شده بود . مردمی که از این زلزله جان سالم به در برده بودند ، تقریبا به صورت طایفه ای به 4 قسمت تقسیم شده و هر کدام به قسمتی از زمین های اطراف روستای ویران شده کوچ کرده و محل های ۴گانه فش که امروز نیز باقی مانده را تشکیل دادند.از نظر نژادی عده بسیاری از مردم معتقدن اعقاب آنها همراه شیرین از "ارمن" به اینجا آمده اند . حقیقی ها و اشرفی ها را از کردهای سنجابی و گوران میدانند. عظیمیها فارس و مهاجر لرستانی هستند ، طایفه شیخ ها از اعراب هستند . مرآتی ها عده ای ارمنی و عده ای مهاجران لر هستند .سایر مردم را به ایل های زوله ، کلهر و کردهای مهاجر ربط می دهند . به طوری کهمشخص است با همه ی این تنوع نژادی ، مردم روستا به یک گویش صحبت میکنند واین نشان دهنده قدمتی بسیار طولانی است که آنها با هم به مرور هم زبان شده اند.

دهستان فش

روستای فش

فش 263

فش

فش کنگاور

سراب فش

سراب گرمه خانی

 روستای فش

دهستان فش

فش263

فش

تصویر ماهواره ای از وضعیت ابرها که هر 15 دقیقه آپدیت می شود 

ــــــــــــــ